Week 55: Thuis! Tijd om terug te kijken

Meer dan een jaar geleden ben ik afgestudeerd als Social Worker en gedurende de 4 jaar in de opleiding hebben we heel heel vaak gereflecteerd op onszelf. Ondertussen doe ik het automatisch en zo begon ik ook te reflecteren op mijn tijd in Engeland.

Ik ben nu 2 weken thuis, mijn koffers zijn uitgepakt en alles voelt eigenlijk weer als voorheen, alsof ik niet weg ben geweest, maar ik ben wel degelijk veranderd.

In het afgelopen jaar heb ik heel veel dingen in mijn eentje gedaan, alleen naar musicals gegaan, nieuwe mensen ontmoet, alleen gereisd, alleen in een gezin gekomen en ga zo maar door. Vroeger deed ik juist nooit graag dingen alleen, ik was bang als ik alleen was dat ik raar werd aangekeken of dat ik iets niet alleen kon. Ik ben eigenlijk altijd wel onzeker geweest en maakte mij altijd druk wat andere mensen van mij dachten. In Engeland kwam ik in een stad terecht waar niemand mij kende en waar ik mij onwijs thuis voelde. Langzaamaan kon ik de meningen van andere van mij af schudden en hierdoor werd ik ook steeds zekerder van mijzelf. Ik durfde te zijn wie ik ben! Hierdoor heb ik mijzelf ook erg kunnen ontwikkelen en dingen gedaan die ik niet verwacht had van mijzelf. Een paar van die momenten zijn mijn eerste musical waar ik alleen heen ben gegaan in oktober, het organiseren van au pairs bijeenkomsten, het alleen reizen voor een concert in London en eigenlijk gewoon heel mijn avontuur in Engeland. Dit zijn allemaal dingen als je dat tegen mij zou zeggen 5 jaar geleden, dat ik dat zou doen, had ik je niet geloofd. Voor al deze momenten had ik vertrouwen nodig in mijzelf, moest ik niet geven om wat andere mensen dachten en moest ik het initiatief nemen. Dit waren allemaal dingen waarin ik gedurende mijn 4 jaar Social work al in gegroeid was, maar wat ik nu nog meer ontwikkeld heb.

Als ik kijk naar het afgelopen jaar heb ik onwijs veel geleerd, ben ik erg gegroeid en heb ik het gevoel dat ik een stuk volwassener ben geworden. Ik ben eigenlijk best heel trots op mijzelf hoe ik het afgelopen jaar door ben gekomen, hoe makkelijk ik nieuwe vrienden heb gemaakt, hoe weinig ik heimwee heb gehad en hoe veel ik gegroeid ben.

Genoeg over mijn groei haha. Jullie zijn misschien ook wel benieuwd over hoe de laatste weken zijn gelopen. De laatste 2 weken had ik Ronan en hebben we veel leuke dingen gedaan. We zijn onwijs veel naar het park geweest en het was echt vakantie modus, wat wel lekker was! We hebben niet heel veel bijzonders gedaan maar nog even lekker van elkaar genieten en de laatste dingen samen doen. En het was voor mij natuurlijk ook tijd om de kinderen en mijzelf voor te bereiden om mijn vertrek. Van Ethan kan je natuurlijk niet verwachten dat hij het snapt, maar Ronan is oud genoeg om het in ieder geval te begrijpen. Ik heb het vooral gehad over, nog zoveel nachtjes slapen en dan gaat Ylva weg, naar mijn eigen ouders. Hij reageerde hier niet echt op, maar hij snapte het wel. Ik merkte dat Ronan veel tijd met mij wilde doorbrengen, dus hierdoor zag ik wel dat hij het begreep. Cecily en Ethan gingen naar Amerika voordat ik weg was, dus hun afscheid had ik al 3 dagen eerder. Dit afscheid was heel erg moeilijk… Veel tranen (van mijn kant) verder en afscheid nummer 1 had ik gehad. Dan nog het afscheid van Ronan en Niki. Ook erg moeilijk omdat ik nu ook afscheid nam van het huis en Cambridge, een plaats waar ik mij ontzettend fijn en thuis voel. Dus in de taxi naar het trein station waren er nog meer tranen… Maar al vrij snel kon ik wel vooruit kijken naar waar ik heen ging, thuis! Hier keek ik erg naar uit en zo’n 4 uur later zag ik mijn ouders en was ik het afscheid al bijna weer vergeten.

Ja, ik ga de kids echt wel missen en Cambridge ook. Ik heb mij er erg fijn gevoeld en ik vond het onwijs interessant om Ronan en Ethan op te zien groeien. Dat vind ik eigenlijk nog wel het moeilijkste, een jaar lang zag ik elke stap vooruit van de kinderen, en dat is nu helemaal weg… Maar ja dat hoort er bij! Ik kijk al wel erg uit naar mijn volgende avontuur in Australië waar ik weer nieuwe kinderen en nieuwe stappen vooruit ga meemaken! (het afscheid kijk ik nog niet naar uit haha)

Ik heb een geweldig jaar gehad. Ik heb een hele hoop mooie en moeilijke momenten mee gemaakt en met 2 geweldige kinderen gewerkt die nooit meer uit mijn hart zullen gaan. Een avontuur die ik nooit meer zal vergeten en voor altijd zal koesteren!

Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen en de leuke reacties die ik heb gehad! Voor nu is het even stil op mijn blog maar eind september/begin oktober zal ik waarschijnlijk mijn eerste blog schrijven voor mijn volgende avontuur, Australië. Dat begint namelijk op 9 oktober, dan vlieg ik en dan kom ik op 10 oktober om 21.00 lokale tijd aan. Ik ben zo’n 21,5 uur onderweg en heb 1 overstap. Weer een nieuwe uitdaging dus, maar ik kijk er al erg naar uit (oké, de reis niet per se haha)!

Groetjes,

Ylva

Week 51: The final countdown!

Nog maar 2 weken

Pff wat gaat het opeens toch onwijs snel. Oke, het ging eigenlijk heel de tijd wel heel snel, maar de afgelopen weken gaan voor mijn gevoel nog sneller. Aan de ene kant vind ik dat fijn, dan ben ik sneller thuis waar ik erg naar uit kijk. Maar aan de andere kant vind ik het eng en kijk ik er totaal niet naar uit want ja, dan moet ik ook afscheid gaan nemen… Afscheid nemen van vriendinnen heb ik eigenlijk al, ik heb ook al soort van afscheid genomen van London, maar het afscheid van het gezin en vooral de kids zie ik enorm tegen op. Op het moment dat ik dit schrijf (donderdag) heb ik voor de laatste keer Ethan naar bed gebracht voor zijn middagslaapje en morgen heb ik al mijn laatste werkdag met Ethan… De aankomende 2 weken werk ik elke dag met Ronan en ik heb de laatste weken amper met Ronan gewerkt dus dit vind ik wel erg fijn.

Maar we gaan eerst nog maar eens naar de afgelopen weken kijken voordat ik te veel naar de laatste twee weken kijk. Nathalie (een hele goede vriendin) is op bezoek geweest voor 4 dagen en dat was echt onwijs gezellig. Ik vind het heel leuk om mijn leventje hier aan mensen te laten zien en ik vond het bizar hoe snel het normaal voelde. Het was net alsof Nathalie hier gewoon hoorde en niet alsof we elkaar 6 maanden niet hadden gezien. We hebben veel gelachen en een enorm leuke tijd gehad!

Daarna was het voor mij meteen door naar London voor 2 weken. Ik wist van tevoren dat ik elke werkdag met Ethan zou werken en hier had ik ook erg veel zin in. Ethan is zo’n schatje en groeit zo snel! Ik vond het dus heel leuk dat ik nog even echt tijd met hem alleen had. De eerste week was het erg warm en helaas was het huis waarin we verbleven niet de koelste plek… (integendeel, het was erg warm…) Ondanks de warmte hebben we veel leuke dingen gedaan, vooral binnen of in de schaduw. Zo zijn we naar een muziek en verhaaltjes ochtend geweest in de Royal Albert Hall, helaas niet in de grote hal zelf maar in een kleiner zaaltje. We zijn ook naar sea life geweest wat leuk was, vooral voor Ethan aangezien het zijn eerste keer was. Het was er ook heerlijk koel, wat ook mooi meegenomen was haha. Deze afgelopen week zijn we vooral veel naar buiten gegaan en zijn we gewoon gaan lopen. Ethan vind het niet leuk om gewoon naar de speeltuin te gaan, maar hij vindt het leuker om op zijn wandelfiets of step een rondje te gaan lopen en naar alle auto’s te kijken. Dat hebben we de afgelopen 2 weken dus heel erg veel gedaan. 1 Dag hebben we zelfs 45 minuten bij een parkeerplaats gezeten om naar alle auto’s en bussen te kijken. Het verbaast mij dus ook niet dat hij nu ‘big car’ ‘white car’ ‘red car’ heeft toegevoegd aan zijn vocabulaire. We hebben twee hele leuke en gezellige weken gehad samen!

Aangezien dit mijn laatste weken in London zijn had ik mij voorgenomen om nog wat musicals te bezoeken. Ik had een tijd geleden al tickets gekocht voor een Harry Potter toneelstuk en hier keek ik onwijs naar uit en met recht. Het was echt geweldig! Als Harry Potter fan is het een ongelofelijk toneelstuk en ik zat echt vaak met mijn mond open. Echt een aanrader dus! Daarnaast ben ik op de zaterdag nog naar ‘Six’ gegaan, een soort concert wat gaat over de 6 vrouwen van Henry the eight die eindelijk hun zegje doen. Een hele hoop muziek en womanpower in 75 minuten, heerlijk! En op woensdag de 31^ste ben ik dan naar mijn (zeer waarschijnlijk) laatste musical geweest, Waitress. Dit was een vermakelijke musical maar ik merkte wel dat het geen top musical zoals bijvoorbeeld Wicked is, maar alsnog heb ik er van genoten! Ik kan nu toch wel zeggen dat ik eigenlijk alles heb gezien wat ik wilde zien en ik ben een aantal keer ook positief verrast!

En nu nog maar twee weken, twee weekenden en twee werk weken. In de weekenden heb ik nog helemaal niks gepland wat ik wel even fijn vind. Ik wil nog wel met wat andere au pairs naar the Lion King in de bioscoop, ik moet nog wat dingen kopen om mee naar huist te nemen of als afscheidskado en ik moet binnenkort al eens gaan proef inpakken. Ik weet niet of alles in mijn koffers gaan passen, dus ik ga nu alvast kijken of het past en anders een pakket naar huis sturen! Het is wel jammer, Ethan en Cecily gaan de 16^de naar Amerika, dus ik moet van hun een dag eerder afscheid nemen, maar misschien maakt dit het afscheid nemen iets makkelijker. We gaan het zien!

Voor de rest heb ik nog erg goed nieuws uit Australië, ik heb een gezin gevonden! Het is een gezin in Adelaide, met twee jongens, 2 jaar en 6 jaar. De oudste heeft autisme, hij heeft niet heel veel speciale zorg nodig, maar alsnog vind ik het erg leuk dat ik toch wel een beetje een extra uitdaging heb. Ik vind het onwijs leuk om met mensen met autisme te werken, dus ik kijk hier nu al naar uit. We zijn nog aan het werken aan de details (contract en startdatum etc.), maar als het goed is gaat is het nu zo goed als rond!! Waarschijnlijk ga ik daar heen rond begin oktober.

Maar nu eerst nog mijn laatste twee weken hier volop genieten van alles wat ik doe! De laatste keer naar zwemles, laatste keer naar de softplay en ga zo maar door. Ik ben mij er allemaal erg bewust van en ik weet niet of dat het beter gaat maken, maar ja, ik blijf maar tegen mijzelf zeggen: Cambridge is dicht bij dus ik kan altijd op bezoek!

Als je nog vragen hebt, wil weten hoe ik iets doe of wat dan ook, schroom niet om mij een berichtje te sturen!

Ik gok dat ik of voordat ik vertrek of als ik weer in Nederland ben weer schrijf, dus tot gauw ?

Groetjes,

Ylva

Oh en mijn blog gaat trouwens door als ik naar Australië ga!!

Week 48: Nog maar 5 weken!

Hoi hoi!

Hier eens een keer een korte update.

De afgelopen weken is het allemaal z’n gangetje wel gegaan en zijn er niet heel veel bijzondere dingen gebeurd. Maar ik weet wel wanneer ik naar huis ga. Op 17 augustus neem ik de trein naar huis!! Ik kijk er al onwijs naar uit om naar huis te komen en ik vind het erg fijn dat ik nu weet wanneer dat is. Een echte datum hebben gaf mij erg veel rust merkte ik. Hierdoor werd ik meteen weer een stuk blijer en voelde ik mij een stuk fijner.

Hierdoor kan ik ook van mijn laatste weken meer genieten. Ik werk op het moment erg veel met Ethan wat ik ook echt onwijs leuk vind. We gaan vaak in de ochtend naar de koeien toe en daarna nog even spelen in de speeltuin. Het is elke keer weer onwijs leuk om zijn reactie op de koeien te zien.

Ronan is de afgelopen week best wel ziek geweest en het dieptepunt hierin was een bezoek aan het ziekenhuis op woensdag. Ronan had opeens heel veel pijn rondom zijn buik en was zo erg aan het huilen, ik (en zijn ouders) hadden hem nog nooit zo erg horen huilen. Cecily en Niki zijn in de avond met hem naar het ziekenhuis geweest en dat betekende dat ik op Ethan moest passen en hem op bed moest leggen. Ethan wilt normaal al niet graag slapen en alleen Cecily krijgt hem aan het slapen in de avond. Dit was dus wel een uitdaging, maar het ging echt onwijs goed. Ik kreeg hem binnen 30 minuten aan het slapen, dit was zelfs sneller dan dat Cecily het doet! Ronan was gelukkig al vrij snel terug uit het ziekenhuis en het bleek dat hij een borst infectie heeft. Hij zit nu aan de antibiotica en voelt zich al ietsjes beter nu!

Voor de rest ben ik nog heel druk geweest met het vinden van een gezin in Australië. Ik heb helaas nog geen gezin gevonden, maar ik ben nu met een paar gezinnen aan het praten wat er wel veel belovend uit ziet!

De aankomende tijd heb ik het lekker druk! Deze week 4 dagen werken en daarna komt Nathalie voor 4 dagen waar ik echt onwijs veel zin in heb. Dan ga ik meteen door naar London voor 2 weken. En daarna heb ik nog maar 2 werk weken te gaan voordat ik naar huis ga! Het gaat eigenlijk onwijs snel en ik heb echt nog zin in deze laatste 4 weken.

Ik weet ook nu wel dat ik straks heel blij ben als ik thuis ben, maar ik gok dat ik al vrij snel het hier toch wel ga missen en dan vooral de kinderen. Maar ja, nu nog maar even genieten van mijn laatste weken!!

Groetjes,

Ylva

Week 46: Dipje...

Tja, ik ben een beetje op een punt gekomen dat ik toch wel heimwee begin te krijgen. Dus dit keer eens niet een vrolijke blog over alle leuke dingen die ik heb gedaan (oké, komt er misschien ook wel even tussendoor ?), maar vooral over hoe ik mij nu voel en hoe dat komt.

Het begon eigenlijk allemaal ongeveer 2 weken geleden. Ik had mijn eerste weekend zonder mijn vaste vriendinnen gehad wat eigenlijk prima ging, maar mijn kalender was voor het eerst sinds januari ongeveer, wel heel erg leeg… En toen kreeg ik slecht nieuws uit Australië… Het gezin wat ik had gevonden had wat problemen. De vader had mij eerst gemaild en zei dat de moeder in verwachting was en dat dat niet heel goed ging. Al heel snel kreeg ik een mail van de organisatie en die wilde heel graag met mij bellen, dus zo gezegd zo gedaan. Toen kwam ik er achter dat het allemaal compleet anders is dan hoe de vader het voordeed. Ze hebben namelijk huwelijks problemen, de vader woont op het moment ook niet meer thuis en de au pair die er was is ook gestopt. Normaal hou ik al niet van risico’s nemen, maar ik hou daar zeker niet van als ik aan de andere kant van de wereld zit, en dit was een groot risico. Dus besloten dat ik niet naar dit gezin meer wilde. Maar ja, toen moest ik opeens weer verder gaan zoeken wat toch wel een enorme tegenvaller was.

En toen kwam donderdag avond… Ik heb mij altijd heel erg veilig en thuis gevoeld in Cambridge maar die avond even totaal niet. Ik ging naar de Tesco rond 7 uur (dus het was nog licht en er waren veel mensen op straat) en ik was op mijn mobiel aan het kijken. Op een gegeven moment voel ik opeens wat tussen mijn voeten vallen dus ik kijk naar beneden en zie een rotje. Maar niet zomaar een rotje, een rotje wat al aan het branden is… Voordat ik het weg kan schoppen (zelfs op het moment dat ik dat doe) ontploft het rotje precies tegen mijn rechter voet aan. Er ging echt een moment van schok door mij heen en mij oren waren heel erg aan het suizen (bizar hoe goed films dat geluid na maken besefte ik mij op dat moment!). Mijn voet leek op het eerste gezicht wel oké dus ik ging door naar de Tesco (na mama gebeld te hebben, dank je ma ?). Maar op de terugweg van de Tesco begon mijn voet toch wel wat pijn te doen en ik kon niet wachten tot ik thuis was en er naar kon kijken. Toen ik thuis was vertelde ik Cecily en Niki meteen wat er gebeurd was, want ik moest het echt nog even kwijt en ik wilde graag dat ze even naar mijn wond keken… De binnenkant van mijn voet was erg dik en het leek alsof er een grote bloedblaar/brandwond zat. Mijn schoen zag er nog verrassend goed uit, een klein beetje verbrand maar zit geen gat in (lang leve Nike’s haha). Niki had ondertussen de politie gebeld om er een melding van te maken en ik was mijn voet aan het schoonmaken en koelen. Nadat dat allemaal was gedaan ben ik gewoon weer naar mijn kamer gegaan om even te ontspannen, maar voor dat ik het wist werd er op mijn deur geklopt en zei Cecily dat de politie er was! Ze wilde graag dat ik een verklaring aflegde over wat er was gebeurd, zo gezegd zo gedaan! Dit was stiekem toch wel een beetje gaaf, 2 politiemannen aan onze kleine keuken tafel ( 1 was nog knap ook!) die mij allemaal vragen stelde. Maar goed, na alles verteld te hebben was ik klaar. Ik weet nog steeds niet of ze de mensen hebben gepakt.. Maar ja, met mijn voet gaat het ondertussen op zich wel goed, al is het lopen op slippers nog wel pijnlijk (jeps.. lekker in deze warme week haha).

Maar ja dat avontuur was toch wel een beetje een schok en daarnaast mijn au pair Australië stress en ook nog eens het toch wel eenzame gevoel zorgde voor best wat heimwee.

Voor de vrijdag had ik iets gepland staan waar ik al maanden van tevoren kaarten had gekocht. Een sing a long cinema van The greatest showman in het lokale voetbal stadium. Iets waar ik van te voren erg naar uit keek, maar ik merkte nu dat ik er echt helemaal geen zin meer had. Ik zat er heel de dag eigenlijk al een beetje tegen te kijken en daardoor besefte ik dat ik last van heimwee had. Mede hierdoor ben ik juist wel gegaan en heb ik alsnog een leuke avond gehad! Het was erg grappig om met een hele hoop mensen buiten een film te kijken en dat dan ook nog eens iedereen mee zingt. De dag daarna had ik iets heel leuks op de planning staan wat ik echt niet wilde missen. Ik ging namelijk naar London naar ‘west end live’, dit is een soort musical sing a long wat je ook elk jaar op de uitmarkt hebt. En het niveau van west end is natuurlijk onwijs goed, dus ik had hier heel veel zin in. Het is een gratis evenement op Trafalgar square en het zou een heerlijke dag worden. Omdat we nog uit Cambridge moesten komen waren we er niet al te vroeg, en dat hebben we geweten.. We waren op zoek naar het einde van de rij en dit hield serieus gewoon niet op, totdat de weg stopte. Maar voordat de weg stopte ging de rij nog 3 andere straten in, met andere woorden, er stond een rij van Trafalgar square tot aan Leicester square, wat echt enorm lang was. Hierdoor begonnen we toch wel te zweten want ja, zo veel mensen, dat past toch nooit!? Dus zijn we stiekem terwijl de rij bewoog tussen andere mensen gaan staan die er waarschijnlijk al uren stonden, oeps ?. Maar ja, een uur later waren we binnen en hadden we super staan plaatsen! Het was een heel leuk concert en ik heb onwijs genoten.

Ik heb dus echt wel leuke dingen gedaan en het werken is op het moment ook echt leuk, maar alsnog heb ik heimwee.. Ik denk dat het vooral komt omdat ik nu geen vast maatje hier meer heb met wie ik over alles kan praten. Ik heb er serieus over na zitten denken om gewoon nog een weekendje naar huis te gaan, maar besloten dat dit het eigenlijk niet waard is. Over 3 weken komt Nathalie (waar ik onwijs veel zin in heb!) en daarna gaan we met de family 2 weken naar London. Als we terug komen uit London is het al weer 4 augustus en ga ik dus al bijna weer naar huis! Dus heb besloten dat ik die 3 weken voordat Nathalie komt maar even vol moet houden, want ja, de tijd vliegt nog steeds voorbij!

Ik zit dus nog wel een beetje in een dipje maar ik blijf maar vooruit kijken naar alle leuke dingen die ik ga doen en ik probeer nog leuke dingen met de kids te plannen! Ik ben dus wel positief dat ik het vol ga houden, maar ik hoop wel dat ik binnenkort weet wanneer ik precies naar huis kan, want ik denk dat dit ook wel gaat helpen.

Groetjes,

Ylva

Week 44: Beginnen met afscheid nemen…

Mijn vorige blog ging eigenlijk volledig over wat ik na dit jaar Engeland ga doen, maar in de tussentijd heb ik weer veel leuke dingen gedaan en heb ik helaas ook afscheid moeten nemen van 2 goede vriendinnen.

Eerst alle leuke dingen die ik heb gedaan!! Sinds mijn laatste blog over Engeland heb ik namelijk 2 musicals gezien, naar 1 concert geweest (in mijn eentje) en ben een weekend in Brighton geweest.

Als eerste ben ik naar Lion King geweest met Steffi. Ik keek hier al best wel lang naar uit en was erg benieuwd. Het was mooi, vooral het decor was erg mooi, maar voor de rest vond ik hem niet onwijs bijzonder. Onze kleine simba was helaas ook niet goed wat sommige geweldige liedjes toch een stuk minder mooi maakt… Maar al met al ben ik blij dat ik hem heb gezien, maar hoef ik hem niet nog een keer te zien. De andere musical waar ik heen ben geweest, was book of Mormon. Ik had van meerdere mensen gehoord dat dit echt een goede musical is en de musical heeft ook veel prijzen gewonnen, dus moest ik er toch wel heen. Deze musical viel echt niet tegen! Ik wist van tevoren eigenlijk niet zo goed waar het over ging dus liet mijzelf maar verrassen en dat lukte! Het was een hilarische musical die echt geniaal in elkaar zit, zeker een aanrader dus!

In de tussentijd ben ik ook nog 3 dagen naar Brighton geweest met Caro en Steffi. Ik had er erg veel zin in, want ja eigenlijk weer eens een weekend naar het strand! Dit viel een klein beetje tegen want het was totaal geen strand weer en het strand had geen zand maar stenen… Een beetje jammer dus maar we hebben er alsnog een heel leuk weekend van gemaakt! Het was heerlijk om weer de geur van de zee te ruiken. We hebben eerst een tour gedaan door de stad, dit was handig om een beetje te weten wat leuke plekken zijn. Ondanks dat onze gids niet echt goed was hebben we toch een goede tijd gehad! Op de tweede dag hebben we wat fietsen gehuurd en zijn we richting de seven sisters gefietst. Dit zijn van die witte rotsen, een beetje hetzelfde als de cliffs van Dover. We zijn niet helemaal naar Seven Sisters gefietst want dit vonden we toch iets te ver (zo’n 2.5 uur fietsen….), maar we hebben alsnog heel veel mooie dingen gehad en het was echt heerlijk om eens zo’n lang stuk te fietsen! Het was wel een mooie uitdaging ook, want het ging heel veel omhoog en omlaag. In de middag zijn we naar een musical sing a long geweest. Dit was echt onwijs leuk, het was een soort van Vlissingen zingt, maar dan een stuk korter en met allemaal musical liedjes. We hebben veel leuke dingen gedaan en het was onwijs gezellig!

Het weekend daarna had ik het concert van Hugh Jackman, waar ik toch wel een beetje nerveus voor was omdat ik helemaal alleen ging. Het ging allemaal echt heel goed gelukkig. Het concert zelf was heel erg leuk en ook al het reizen in mijn eentje ging allemaal goed. Dit was voor mij ook weer een realisatie momentje van hoeveel ik gegroeid ben. In Nederland had ik denk ik nooit gedaan en als ik het al had gedaan was ik onwijs nerveus geweest. Maar ik heb het gewoon gedaan, gezellig met mensen gekletst die ik niet ken en ik heb echt een super tijd gehad. Toch een beetje een trots moment ?

Ik heb helaas ondertussen ook al afscheid moeten nemen… Ik deed de afgelopen tijd het meeste met Caro en Steffi en vooral met Caro die ik vanaf het begin al kende. En zij zijn beide helaas de afgelopen weken weg gegaan… Dit vond ik natuurlijk wel erg jammer omdat dit toch wel mijn vaste vriendinnen waren, maar ja dit hoort er helaas ook bij. Om weer wat nieuwe mensen te ontmoeten ben ik in een nieuwe groepswhatsapp gegaan en ben ik gisteren met wat nieuwe mensen gaan lunchen wat gezellig was! Het is leuk om weer nieuwe mensen te ontmoeten, maar vooral Caro ga ik denk ik wel missen op ten duur, dus dan moet ik maar druk blijven zodat dit niet gaat gebeuren!

Op het moment heb ik niet onwijs veel gepland maar wel een paar leuke dingen. Volgend weekend heb ik eerst een outdoor Bohemian Rhapsody sing a long op vrijdag en op zaterdag ga ik met iemand naar London naar West end sings. Dit is een soort musical sing a long, net als in Nederland elk jaar op de uitmarkt is, met alle acteurs van de musicals die zingen. Hier heb ik erg veel zin in!

Op 19 juli komt Nathalie voor 4 dagen op bezoek en we gaan naar Aladdin de musical! Ik heb echt heel veel zin om Nathalie te laten zien waar ik woon en om mijn gezin te laten zien. Als Nathalie weg is ga ik meteen naar London toe omdat we dan voor 2 weken met het gezin in London zijn. Tot nu toe vond ik onze tripjes naar London erg leuk en nu heb ik ook al 1 toneelstuk ingepland, namelijk Harry Potter and the cursed child! Hier wil ik al erg lang heen en nu heb ik eindelijk tickets kunnen krijgen.

Ik heb dus best wel wat leuke dingen gepland in mijn laatste twee maanden. Het voelt toch wel raar om het einde in zicht te hebben aangezien het zo normaal en als thuis voelt hier. Ik weet nog niet precies wanneer ik naar huis ga omdat mijn gezin nog geen nieuwe au pair hebben gevonden… Maar eerst ga ik hier nog lekker genieten en dan zie ik wanneer ik ga naar huis ga!

Weer bedankt voor het lezen van mijn blog!

Groetjes,

Ylva

Week 42: AUSTRALIË

Jajaja, eindelijk is het zeker, ik ga na mijn avontuur in Engeland naar Australië voor een nieuw avontuur! Ik was al een hele tijd aan het denken wat ik na dit au pair jaar zou gaan doen maar ik had eigenlijk nog steeds geen zin om te gaan werken en ik wilde meer van de wereld zien. Dus toen kreeg ik opeens het idee om nog langer te gaan au pairen. Maar ja, waar naartoe ? Ik wilde graag naar Amerika maar dan zou ik een heel jaar moeten en dit wilde ik niet. Dus ja, waar dan heen? Ik wilde graag naar een warm land en dacht al snel aan Australië. Want ja dat is zeker warm en Australië stond nog op mijn lijst van landen waar ik heen wil.

Na dit eindelijk te hebben besloten moest ik op zoek naar een gezin. Dit keer wilde ik niet via een organisatie gaan want dan betaal je al snel 500/600 euro voor het zoeken van een gezin, hier had ik niet zo veel zin in… maar je hebt ook een site waar je gratis je profiel op kan zetten en zo families kan zoeken. Snel maakte ik dus maar een profiel aan en ging ik op zoek naar families. Na een tijdje werd ik benaderd door een vrouw die een au pair organisatie heeft in Australië en au pairs voor families zoekt. Ze doet dit voor de au pairs gratis, maar de families betalen wel iets. Het voordeel hiervan is dat je een familie hebt die gescreend is, je een contract hebt, meer zekerheid hebt en dat je via de organisatie in contact kan komen met andere au pairs. Dus deze kans greep ik meteen aan.

Al snel kreeg ik meerdere families opgestuurd en had ik een gesprek met de baas van de organisatie om te kijken wat voor persoon ik ben en wat ik wil. Ondertussen was het eind april en was ik samen met mijn ouders in London toen ik alle gezinnen kreeg en konden we er samen naar kijken. Er waren 2 gezinnen die ik interessant vond en dit heb ik meteen doorgegeven. Met 1 gezin had ik al heel snel contact, van het andere gezin heb ik nog steeds niks gehoord haha.

Met het gezin waar ik wel iets van had gehoord had ik al heel snel een Skype gesprek. Ik was hier eigenlijk niet echt nerveus voor want ja, ik had het al wel eerder gedaan. Maar echt. Wat was dit gesprek anders dan mijn gesprekken met Engelse gezinnen zeg, in goede zin!! Het was echt een onwijs leuk en gezellig gesprek. De vader was heel erg enthousiast en open en de moeder was ook heel aardig, er was meteen een klik.

Omdat ik het moeilijk vond om op 1 gezin een beslissing te maken heb ik nog gezocht naar andere gezinnen voor een tijdje maar ik vond maar niks. Hierdoor besefte ik mij dat er gewoon niet veel andere gezinnen zijn die het hebben zoals ik het graag zou willen. Eigenlijk wist is al vanaf het moment dat ik met het gezin had gepraat wel dat het was wat ik wilde, maar ik had gewoon nog even bevestiging nodig!

Dus ja, eindelijk weet ik waar ik heen ga! Wanneer weet ik nog niet precies, want dat ligt er aan wanneer ik in Engeland klaar ben (ergens in augustus). Na Engeland wil ik eerst een maandje thuis zijn en daarna naar Australië, wat dus ongeveer eind september zal zijn! Ik blijf voor 6 maanden als het goed is.

Nu nog wat over het gezin! Het is een gezin in Perth met een vader, moeder en 1 jongen van ongeveer 18 maanden oud als ik daar ben. Moeder heeft een onregelmatig rooster en werkt 4 dagen en heeft dan 4 dagen vrij, dus ik werk ook 4 dagen en heb dan 4 dagen vrij en dus genoeg tijd om Australië te verkennen! Het is een mooi huis van wat ik op de foto’s heb kunnen zien en ik heb mijn eigen kamer met 2-persoonsbed. En wat eigenlijk het gaafste is van het huis: het heeft een zwembad!!! Ik kan dus zo vaak zwemmen als ik wil, wat ik heerlijk vind. Ik zit helaas wel iets verder van het strand af, maar alsnog maar ongeveer 20 minuten met de auto.

Ik heb nu al onwijs veel zin in mijn volgende avontuur en ik ben erg blij met de keuze die ik heb gemaakt! Maar eerst nog ongeveer 2.5 maand in Engeland mijn avontuur afmaken, waar ik met volle teugen van ga genieten!!

Groetjes,

Ylva

Week 39: Reizen, reizen en nog eens reizen

Hallo vanuit Amerika!

Ja, inderdaad Amerika. Ik zit op het moment in een stadje net buiten Boston en nee, dit was van tevoren niet echt gepland. Ik zou eigenlijk vanaf 4 mei tot en met 12 mei in Schotland zitten, maar ik ben samen met de moeder en Ethan op woensdag naar Boston gevlogen. De moeder komt oorspronkelijk uit Amerika en ze moest naar huis maar kon Ethan niet in Schotland laten. Dus mocht ik ook mee om te helpen en dat vind ik echt helemaal niet erg!

Mijn tijd zit er nu al bijna weer op, morgen ochtend (middag voor jullie haha) vertrek ik al weer. Iets wat ik mij wel weer beseft heb (ik wist dit al wel maar nu nog duidelijker geworden), Amerika is een land waar je echt een auto nodig hebt. Helaas heb ik die niks dus kan ik eigenlijk niet heel veel… Af en toe ga ik met een taxi ergens heen, maar ik heb helaas geen winkel dicht bij… Op donderdag liep ik vanaf het huis waar de moeder en Ethan verblijven naar mijn kamer (wat ergens anders is) en bijna de hele tijd had ik geen voetpad! Ik zit gelukkig wel dicht bij een park, dus daar ben ik nog van plan heen te gaan en daar wat te lopen.

Voordat ik naar Boston ging zat ik dus een aantal dagen in Schotland. We zaten echt in the middle of nowhere waardoor ik niet heel veel kon doen behalve in de natuur wandelen. Het was wel heel lekker om even geen auto’s om je heen te horen, wakker worden en de paarden buiten horen lopen en totale rust te hebben (op de kinderen na natuurlijk haha). Ik had 1,5 dag vrij, op mijn eerste dag voelde ik mij niet echt lekker dus heb ik eigenlijk niet heel veel gedaan, maar de dag daarna ben ik naar Edinburgh geweest. Ik had afgesproken met een vriendin van de middelbare school die ik sinds we waren geslaagd niet meer had gezien. Samen hebben we Edinburgh verkend en we hebben natuurlijk ook heel veel gekletst. Het was erg gezellig en ik heb enorm genoten. Voor de rest heb ik vooral met Ethan gewerkt en niet heel veel bijzonders gedaan.

In mijn vorige blog had ik het over het bezoek wat ik allemaal zou krijgen, dus daar moet ik het nu natuurlijk wel over hebben! Eerst kwam Manon mij bezoeken. We hebben een hele hoop dingen gedaan. We zijn gaan punten, naar Wicked geweest in London, een dorp gezien waar ik ook nog niet was geweest en nog meer. Het was erg gezellig en ik vond het echt leuk om haar mijn leventje hier te laten zien.

Nadat Manon weg ging moest ik 1 dag werken en daarna kwamen mijn ouders al. Mijn ouders hadden eigenlijk maar 2 dagen in Cambridge maar dit was op zich ook wel voldoende. We hebben 1 dag bij mij thuis gegeten met mijn host family wat heel erg leuk was! We zijn ook gaan punten en hebben Cambridge te voet verkend. Ik kwam er achter dat Cambridge eigenlijk een ideale stad is, alles ligt dicht bij elkaar! Na de 2 dagen Cambridge zijn we voor 5 dagen naar London gegaan. Hier hebben we natuurlijk alle hoogtepunten bezocht, geshopt, naar de London Dungeon gegaan (echt een aanrader!) en naar Les miserables geweest (geweldige musical, echt ongelofelijk..). Ik heb echt een hele leuke tijd gehad en enorm genoten met mijn ouders. Ik vond het erg leuk om hun mijn leven hier te laten zien, te laten zien waar ik woon en wat hier allemaal is.

Daarna was de pret (en drukte) nog niet over. De dag nadat mijn ouders weg waren was het koningsdag, best lastig vieren als je niet in Nederland bent. Maar in London zit een Nederlandse bar waar koningsdag gevierd werd. Ik ben hier samen met Julia (au pair vriendin) en Manon (zat op dat moment in London) heen gegaan en het was echt onwijs leuk. Het was erg gezellig en leuk om weer eens onder allemaal Nederlanders te zijn. Ook heb ik weer eens een frikandel op! Niet zo goed als in Nederland, maar zeker goed genoeg.

De dag daarna was het Grieks Pasen en dit werd bij ons thuis gevierd. We hadden dus veel mensen over de vloer en veel eten. Er waren vooral veel vrienden van Niki (mijn hostdad) wat wel logisch is omdat hij uit Griekenland komt. Het was een gezellige en leuke dag. De volgende dag was het de doop van Ethan en Ronan. Dit was mijn eerste doop ooit en ik vond het vooral interessant. De kinderen deden het erg goed, Ronan vond het wel even lastig dat hij weer uit het water moest toen hij gedoopt werd en Ethan vond het juist vervelend dat hij water over zijn hoofd heen kreeg haha.

Daarna heb ik nog wat dagen gewerkt en vertrokken we al heel snel weer naar Schotland. Het is allemaal heel erg druk geweest en ik had erg veel dingen achter elkaar. Maat het was allemaal wel echt onwijs leuk en gezellig! Als we weer thuis zijn hoop ik dat het even wat rustiger is, al heb ik al wel elk weekend tot halverwege juni al minimaal 1 ding gepland, maar ja allemaal echt leuke dingen!

Nou, dat was het wel weer even voor nu! De volgende blog zal waarschijnlijk gaan over mijn plannen voor na mijn au pair jaar in Engeland, waar ik nu al veel zin in heb. Ik zal mijn foto’s nog niet op mijn blog kunnen zetten want dat gaat niet lukken vrees ik, hopelijk lukt dit in deze dagen nog anders wordt het als ik thuis ben!

Groetjes,

Ylva

Week 35: Vakantie!

Pff dat was mij het weekje wel! Maar nu: vakantie!!

De afgelopen week was het erg druk en heb ik ook best wel wat uren gemaakt! Maandag moest ik eerder beginnen omdat het hier al vakantie is en Ronan dus in de ochtend niet naar school ging. Maar op zich wel een lekker dagje gehad, heel veel buiten geweest want het was heerlijk weer! Op dinsdag stond mij een lange dag te wachten. We gingen naar Hemel Hempstead naar een kliniek voor Ronan’s jaarlijkse check en voor een allergie test. Ik was gelukkig samen met de moeder en ik was vooral de taxi chauffeur! Ik moest namelijk heen en terug rijden en er naar toe rijden duurde zo’n 1,5 uur! Maar ik gebruik hier een elektrische auto die ‘maar’ 70 miles kan (112 km) dus ik moest hem tussendoor opladen, iets wat ik nog nooit had gedaan, best wel een beetje spannend dus. Gelukkig ging het allemaal goed en ook in de kliniek ging het met Ronan allemaal erg goed, hij was echt super geduldig echt heel knap. In totaal zo’n 116 miles gereden (186 km) dus nu kan ik toch wel echt zeggen dat ik hier goed kan rijden!

In Engeland in het algemeen houden ze erg veel van rotondes. Als fietser vind ik ze vreselijk en gebruik ik altijd de stoep (wat ook mag!) maar met de auto zijn ze eigenlijk best goed te doen als je er aan gewend bent. Maar in Hemel Hempstead hebben ze een rotonde, nou daar lijkt de ‘vervelende’ rotonde in Middelburg helemaal niks bij! Het was 1 hele grote rotonde maar elke keer als je een nieuwe weg had, had je een nieuwe rotonde. Het was dus een rotonde met heel veel kleine rotondes er op (ik zal wel een foto van het verkeersbord bij mijn foto’s zetten). En dan denk je, ja oke veel rotondes als je precies aan de andere kant moet zijn. Nou nee dus, om het nog makkelijker te maken (ahum) kan je op de rotondes ook rechts.. het verkeer komt daardoor echt ongeveer overal vandaan… Maar het goede nieuws, ik deed het gewoon in 1 keer goed!! Best wel trots op haha

Op woensdag had ik een apart dagje, ik moest om 9 uur beginnen en tot 12 uur werken en Ronan op de trein zetten en wachten tot Cecily kwam. Daarna nog wat geshopt in mijn vrije tijd en om 16.00 moest ik weer beginnen met werken. Op zich wel een lekker dagje maar toch wel vermoeiend.

En dan donderdag, mijn wekker stond al op 5.40 want we gingen naar Brussel! Met we bedoel ik de host mom (Cecily) en Ethan en ik! Om 6.30 moesten we al met de trein weg om om 8.55 de Eurostar naar Brussel te nemen.

Alles ging eigenlijk heel goed tijdens de reis en Ethan was echt super! Hij heeft ook heerlijk liggen slapen in de trein, waardoor ik ook nog even lekker mijn ogen dicht kon doen haha. Helaas kwamen we er al wel snel achter dat we Ethan zijn schoenen waren vergeten en dat is best onhandig want hij houdt enorm van lopen en rennen…. Maar gelukkig had de mevrouw van wie we het appartement huurde nog een paar baby schoenen, weliswaar iets te groot maar het was goed te doen! Het appartement zelf was ook echt super. Het was een mooi huis, lekker ruim, speelgoed voor Ethan (al wilde hij vooral met potten en pannen en de wc rol houder spelen….) en een heerlijk bed! Cecily moest werken in Brussel, ze had donderdag en vrijdag een presentatie en netwerken. Ik had Ethan overdag dus best wel lang maar we hebben ons echt prima vermaakt! Een beetje geslapen, buiten gespeeld en binnen gespeeld. In de avond zijn we naar Cecily gegaan, daar nog even gespeeld en daarna uit eten in een chic restaurant op kosten van Microsoft! Helaas had ik alleen een verwassen broek mee waar ondertussen al humus op zat… Maar dat maakte gelukkig niet heel veel uit haha. Om 8.30 de volgende dag moest ik weer beginnen maar dit was maar een kort dagje omdat we om 12.54 weer de trein terug hadden! Om 16.00 (Engelse tijd) waren we eindelijk weer thuis en was ik gelukkig vrij en dat betekende: vakantie!! Cecily zei dat ik het na deze week ook echt wel verdiend had haha.

Afgelopen weekenden heb ik het ook best druk gehad maar het ook erg leuk gehad! 30 Maart heb ik met Caro haar verjaardag gevierd samen met wat andere au pairs. De dag daarvoor zijn naar een pub gegaan en hebben karaoke gedaan, oke ik heb mee gezongen met liedjes, maar niet met een microfoon in mijn handen, wilde dat niemand aandoen haha. Op 6 april heb ik samen met Caro alvast mijn verjaardag gevierd omdat zij er op 14 april helaas niet is. We zijn eerst samen gaan ontbijten, daarna een high tea gaan doen (heel stom, vind die van honey pie in Middelburg toch nog steeds het lekkerste) en naar een stand up comedy avond gegaan. Een erg leuk dagje dus! De dag daarna ben ik samen met Julia (Nederlandse au pair) naar Madame Tussauds in Londen gegaan. We hebben heel veel foto’s gemaakt en daarna nog gezellig uit eten geweest, ook een onwijs leuk dagje dus!

Vandaag is de eerste dag van mijn vakantie van 2 weken. Vanavond komt Manon en zij blijft tot woensdag avond! Morgen gaan we samen mijn verjaardag vieren, ook met wat andere au pairs erbij. Gaat toch wel vreemd zijn, mijn verjaardag niet thuis vieren, maar ja in Malta ging dat ook goed en was het uiteindelijk ook leuk! Op 19 april komen mijn ouders hier heen en gaan we eerst Cambridge een beetje verkennen en daarna nog 4 dagen naar London. Ik heb er allemaal al heel erg veel zin in, nu hopen dat het weer ook een beetje mee gaat werken!

Aankomende tijd heb ik het dus best druk, nadat mijn ouder komen heb ik 1 korte week werken en daarna gaan we met het gezin naar Schotland, dus heel veel tijd om een nieuwe blog te schrijven zal ik niet hebben, het kan dus misschien wel even duren!

Bedankt weer voor het lezen!

Groetjes,

Ylva