Ja! Ik ben er! Mijn avontuur is nu toch echt helemaal begonnen, en hoe.

Ik zal bij het begin beginnen want het voelt alsof ik al heel veel mee heb gemaakt. Afgelopen zondag ben ik met de trein naar Londen gereisd vanaf Brussel waar mijn ouders mij hadden afgezet. De reis ging echt super vlot en binnen 2 uur stond ik in Londen en was ik op zoek naar mijn host mom. Gelukkig kon ik haar heel snel vinden en samen gingen we met de trein naar Cambridge en het huis waar ik het komende jaar in ga wonen. En poeh, wat een zooitje is het huis en wat klein! Ik ben zelf heel erg opgeruimd (ik denk dat ze dat nu al merken haha) dus het is even wennen. Ik ging eigenlijk meteen met de au pair van het afgelopen jaar de stad in voor een tour en om avond te eten. De au pair van het afgelopen jaar is er deze 2 weken nog om mij wegwijs te maken. We delen nu een kamer en overdag zijn we zowat constant samen, maar gelukkig kunnen we het heel erg goed met elkaar vinden. Ik vind het nu al jammer als ze er straks niet meer is.

Maandag was meteen mijn eerste werkdag, en wat voor een dag! We hadden een expert die lessen geeft aan blinde kinderen over de vloer de hele dag. Deze man, Daniel Kish, is zelf ook blind en het was echt super gaaf om hem te ontmoeten. Het is echt een onwijs inspirerende man die ook mijn au pair kind, Ronan, heel veel kan leren en al leert. Het mooie wat Daniel zei was dat hij de wereld kon zien, door middel van sonar navigatie. Hij gebruikt geluid om te zien waar objecten staan en hoe groot bepaalde dingen zijn. Echt heel interessant en leerzaam!

Maandag was een enorm drukke dag en ik had het ook wel erg lastig. Ik had niet echt een gesprek gehad met mijn host familie over hoe en wat dus het was allemaal heel erg zoeken. Maar gelukkig had ik de au pair! Er is zoveel wat gedaan moet worden waar ik de eerste dagen echt mee overspoeld werd... Eén van die dingen die ik erg lastig vind en ook tegenop zie als ik straks alleen ben is het koken. Ik moet in ieder geval het avond eten maken doordeweeks en nu maakt de au pair ook de lunch. En op zich, ik kan wel koken (vooral van recept wat ze hier niet gebruiken -_- ) maar ze hebben hier verschillende diëten. Zo mogen er geen gluten in zitten en hebben ze een melk allergie, best lastig dus. Ze hebben allemaal andere dingen en bijvoorbeeld ander soort meel waarmee ze koken waar ik de smaken helemaal niet van ken. Maar ja, ik gok dat het een proces van vallen en opstaan gaat worden (hmm, misschien meer van walgelijk en goddelijk eten).  Als iemand suggesties heeft, alles is welkom :)

Voor de rest hadden we dinsdag spraak les. Ronan is 5 maar hij praat echt nog maar amper. Hij kan wat woorden zeggen maar die zijn ook heel lastig te verstaan. Woensdag hadden we zwemles en vandaag (donderdag) zijn we naar de osteopaat geweest. Een hele hoop dingen dus, maar tussendoor heb ik ook al heel veel met Ronan kunnen spelen en het is echt een onwijs leuk, lief en vrolijk kind. Het mooie is, je kan echt zien en horen als hij het naar zijn zin heeft. Ondanks dat hij blind is, is het wel echt een super vrolijk kind die merkbaar geniet van het leven. 

Ik merk dat ik in die 4 dagen, wat als heel veel langer voelt, al heel veel geleerd heb en steeds een betere band opbouw met het gezin!

Morgen gaan Ronan, de andere au pair en ik naar Londen toe. Daar heeft Ronan namelijk elke week piano les! En zaterdag gaan we naar Boedapest met iedereen voor een week! Heel leuk om nu meteen al op vakantie te gaan :)

Ik ben heel erg benieuwd hoe het voor de rest zal gaan, maar tot nu toe begin ik het steeds beter naar mijn zin te krijgen en het steeds leuker en leuker te vinden!

Ylva